روش‌های تهیه آب آشامیدنی سابقه‌ای بسیار طولانی دارد که از مصر باستان آغاز شده‌است و تا کنون ادامه دارد. روش‌های بسیار زیادی برای تصفیه آب وجود دارد که هرکدام مزایا و معایب خاص خودش را دارد. به عنوان مثال یکی از روش‌های خانگی جهت تصفیه آب و تبدیل آن به آب آشامیدنی که عموم مردم از آن استفاده می‌کنند، جوشاندن آن است. در این روش با وجود آنکه پس از جوشاندن آب به مدت 15 الی 20 دقیقه، 99% موجودات زنده را می‌کشد و اغلب مواد شیمیایی را تبخیر (فرار) می‌کند اما به دلیل تبخیر شدن آب، تراکم فلزات موجود در آن بیشتر می‌شود.

همچنین همانطور که بالا اشاره شد بسیاری از روش‌هایی برای این مقصود به کار گرفته می‌شود بسیار گران هستند و تاثیرات آن نیز ممکن است بعد از مدتی از بین برود. یکی از روش‌هایی که جهت تصفیه آب توصیه می‌شود که از آن استفاده شود روش اسمز معکوس نام دارد. در این روش آب از یک غشای میکروسکوپی عبور داده می‌شود و با وجود فیلترهای متعددی که در آن طراحی شده به تصفیه آب و تهیه آب آشامیدنی سالم منجر می‌شود.

بسیاری از افراد از اسمز معکوس به عنوان یک روش نسبتا گرون یاد می‌کنند و معتقد هستند بعد از 6 ماه دستگاه نمی‌تواند به کیفیت اولیه خود کار کند. باید توجه داشت که در این روش سختی آب در چندین مرحله و از طریق استفاده از فیلترهای متفاوت گرفته می‌شود به عنوان مثال میکرو فیلترها باعث شفافیت آب می‌شوند، فیلتر کربن به تمیزی آب کمک می‌کنند و رزین مورد استفاده با ترکیب یون‌های موجود در آب منجر به سبک شدن آب می‌شوند.

جهت بهبود کیفیت آب آشامیدنی تولید شده در این روش، اقدامات متفاوتی مانند تعویض میکرو فیلتر و یا شست‌وشوی منظم فیلتر کربن می‌توان انجام داد و همچنین برای تولید رزین باید میزان شوری آب در سطح 25% محلول باقی بماند. از آنجایی که سختی‌گیری آب مستقیما با رزین موجود در آن در ارتباط است و این میزان نیز در طریق غلظت شوری آب بدست می‌‌آید بنابراین حفظ این سطح از شوری می‌تواند به حفظ کیفیت تهیه آب آشامیدنی کمک قابل توجهی بکند. از این روی نمک استفاده شده در این دستگاه‌ها از اهمیت خاصی برخوردار است.